Rola lekarza
Rozpoznanie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc stawia lekarz na podstawie badania podmiotowego, przedmiotowego oraz badań dodatkowych. Gdy spełnione są podstawowe kryteria pacjent jest kierowany do lekarza specjalisty w celu uzyskania optymalnego leczenia. W pierwszej kolejności określa się najbardziej charakterystyczne objawy. Należą do nich zazwyczaj duszność, przyspieszony oddech oraz kaszel.
Przeczytaj: Czy należy bać się POChP?
Obiektywne objawy choroby
Podczas badania chorego lekarz określa dodatkowe, ‘obiektywne’ objawy. Badanie stetoskopem pozwala na określenie stosunku obecnych dźwięków do normy u dorosłej osoby. Zazwyczaj słyszalne są dwa rodzaje dźwięków- świst wynikający ze zwężenia oskrzeli oraz miękkie rzężenia odpowiadające zawartości śluzu w oskrzelach. Wydech staje się dłuższy niż wdech. Pacjent układa ciało w charakterystyczny sposób, który pomaga mu w oddychaniu poprzez uruchamianie dodatkowych mięśni oddechowych tak, by zoptymalizować ich siłę. Oddychanie często występuje przez zwężone usta, co ułatwia choremu wymianę gazową.
Podstawa diagnostyki tkwi w spirometrii
W następnej kolejności podejrzewając POChP lekarz zleca dodatkowe badania. Jako pierwsze i najważniejsze jest badanie spirometryczne, które mierzy jakość przepływu powietrza przez oskrzela. Sprawdza się objętość powietrza jaką pacjent jest w stanie wydmuchać po głębokim wdechu w ciągu 1 sekundy. Oznacza się również objętość wydmuchiwaną w czasie całego, spokojnego wydechu. W normalnych warunkach w czasie 1 sekundy pacjent powinien być w stanie wypchnąć z płuc co najmniej 80% powietrza. Jeśli odsetek ten jest mniejszy, świadczy to o zwężeniu dróg oddechowych. Dodatkowo nie ulegają one rozszerzeniu po zastosowaniu leków rozszerzających oskrzela.
Zobacz też: Jak dotlenić organizm podczas ćwiczenia?
Badania dodatkowe - ocena stanu pacjenta
Podczas badania rentgenowskiego klatki piersiowej widać nadmiernie rozdęte płuca oraz pęcherze rozedmowe. Lekarz radiolog powinien wykluczyć współistnienie dodatkowych chorób, jak zapalenie płuc czy odma. W przypadku wątpliwości zaleca się badanie tomograficzne, które dokładnie uwidocznia zmiany w obrębie płuc. Niezmiernie istotna jest gazometria krwi tętniczej. Mówi ona wiele o jakości wymiany gazowej a dokładnie określa stosunek przenoszonego przez krew tlenu i dwutlenku węgla. Cały panel badań daje pogląd na stan pacjenta i daje możliwość wyboru optymalnej terapii.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
