Nierówna walka z POCHP - dlaczego?

Palenie tytoniu jest główną przyczyną wystąpienia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc.
Przewlekała obturacyjna choroba płuc (POChP) jest schorzeniem postępującym, który w zaczym stopniu zaburza jakość życia i wiąże się z niepomyślnym rokowaniem. Jakie są czynniki ryzyka rozwoju choroby? Jak wyglądają objawy?
/ 30.03.2011 16:55
Palenie tytoniu jest główną przyczyną wystąpienia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc.

Czym charakteryzuje się POChP?

Przewlekła obturacyjna choroba płuc wiąże się z postępującym, trudno odwracalnym ograniczeniem drożności oskrzeli. Ograniczenie przepływu powietrza przez drogi oddechowe spowodowane jest zniszczeniem miąższu płucnego (rozedma płuc) oraz nieprawidłową odpowiedzią zapalną na szkodliwe substancje i pyły (przewlekłe zapaleniem oskrzeli). Jeżeli chory ma przewlekły kaszel z odkrztuszaniem, przez 3 miesiące w roku podczas 2 kolejnych lat można powiedzieć, że jest to przewlekłe zapalenie oskrzeli. Rozedmę płuc definiuje się natomiast, jako trwałe powiększenie przestrzeni powietrznych dystalnych części oskrzelików końcowych ze zniszczeniem ścian pęcherzyków płucnych. Skutkiem POChP jest upośledzenie wymiany gazowej. W raz z rozwojem choroby może dojść do wystąpienia nadciśnienia płucnego i serca płucnego, a ostatecznie niewydolności oddechowej.

Jakie czynniki mogą przyczyniać się do rozwoju choroby?

Najczęstszym czynnikiem ryzyka rozwoju POChP jest palenie tytoniu. Aktywni palacze lub osoby, które w przeszłości paliły stanowią 90% chorych. Niekorzystny wpływ na
oskrzela mają również: szkodliwe zanieczyszczenia powietrza – pyły, gazy oraz klimat wilgotny i chłodny. Pewne znaczenie może mieć również uwarunkowany genetycznie niedobór inhibitorów α1-proteazy.

Zobacz też: Pylice płuc - jakie to choroby?

Na co będzie się skarżyła osoba z POChP?

Do objawów POChP należą: przewlekły kaszel z odkrztuszaniem plwociny (występujący codziennie lub okresowo) oraz duszność, która narasta w czasie trwania choroby. Na początku jest to duszność wysiłkowa, jednakże później występuje także w spoczynku. W zaawansowanej fazie POChP klatka piersiowa przyjmuje ustawienie wdechowe - klatka piersiowa beczkowata, ruchomość oddechowa przepony jest zmniejszona. W przypadku ciężkiej postaci choroby widoczne jest używanie dodatkowych mięśni oddechowych przez chorego, zaciąganie międzyżebrzy, wydech przez tzw. „zasznurowane usta”. Dawniej chorych dzielono na:

  •  "różowych sapaczy"(z ang. pink puffers – prawidłowy skład gazów krwi dzięki hiperwentylacji, ale przez duży wysiłek oddechowy, stałe uczucie duszności i zła tolerancja wysiłku fizycznego),
  •  "sinych dmuchaczy" (z ang. blue bloaters – nieprawidłowy skład gazów krwi przez zmniejszony napęd oddechowy, ale dzięki temu mniejsza duszność i lepsza tolerancja wysiłku fizycznego).

Jak potwierdzić chorobę?

Lekarz stawia diagnozę na podstawie objawów chorego i wyników badania spirometrycznego. Pulsoksymetria, gazometria krwi tętniczej, RTG klatki piersiowe stanowią badania dodatkowe, które mogą być wykonywane w czasie diagnostyki.

Zobacz też: Natychmiastowe i opóźnione efekty palenia papierosów

Jedyną bronią rzucenie palenia…

Rokowanie w POChP niestety nie jest pomyślne. Ryzyko zgonu jest nawet 50-krotnie większe w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością płuc. Najlepszym rozwiązaniem w walce z POChP jest, więc podjęcie odpowiedniej profilaktyki, czyli m.in. zrezygnowanie z palenia papierosów.

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA